Çengelli İğnenin Tarihi ?
Çengelli İğnenin Tarihi: Bir yay tarafından tutulan pim (metal) ilkesine sahip ilk giysi tutturucuları, Orta Avrupa’da Orta Tunç Çağı’nda MÖ 2000’li yıllarda ortaya çıkmıştır. Yani milattan önce geliştirilen bu varyant, arkeologlarca, günümüzdeki modern çengelli iğnelerin atalarıdır. Bunlar, bir ucu yay şeklinde sarılan tek teldi ve uçları bronz levhadan bir korucuya takılırlardı. O zaman üretilen bu iğnelerin birçoğu; Akdeniz’de ve özellikle de Yunan topraklarında hızla yayılmıştır. Aynı zamanda o dönemdeki ciddi işlevselliğinden dolayı; hem dünyevi hem de manevi ayrıcalık simgesi gibi görülüyorlardı. MÖ 500’li yıllara gelindiğinde, giysi yapımındaki yeni eğilimler ve özellikler; bu gereçlerin prestijini büyük ölçüde sona erdirdi. Ancak taşradaki popülerliği uzun süre devam etti. Hatta bu ayrıcalığa sahip kişilere Roma vatandaşlığı dahi verildiği bazı kaynaklarda geçmektedir. Sonraki yüzyıllarda oldukça gelişen gereç, Orta Çağ’da ve Batı’da “fibula” olarak anılıyordu. Aynı zamanda üst sınıflara hitap eden bir süs gereci olarakta ün kazanmıştı.
Çengelli İğnenin Mucidi Kim ? Modern Çengelli İğnenin Keşfi ?
Ondokuzuncu yüzyılda çengelli iğne gelişmeden, “antik fibulalar” üzerine makaleler olduğu bilinmektedir. Zira bu gelişmelerden, o dönemde çengelli iğnenin modern versiyonunu icat edenler etkilenmiş midir bilinmez; ancak kaynaklarda ağırlıklı olarak geçen bu buluşu modern dönem kaşifi Walter Hunt’un, tesadüf sonucu telle oynarken bulduğu. 1849 yılında bu buluşun patenti her ne kadar “emniyet pimleri” adı altında tescillenmiş olsada; önemli ölçüde ve gerçek işlevselliği felsefesiyle “elbise iğnesi” olarak adlandırılmıştır. Ancak 1870’li yıllardan sonra bazı mucit olduklarını düşünen kişiler, patente farklı ilave ekler katarak tescillemişlerdir. Bunun nedenlerinden birisi de, bu iğnelerin otomatik makineler tarafından üretilmesini farklı çeşitler de dahil olmak üzere sağlamaktı. 1914 yılına gelindiğinde, sadece Amerika’daki fabrikalar, her biri 0,007 $’lık bir maliyetle yılda 1,33 milyardan fazla çengelli iğne üretiyordu; bu, endüstriyel düzenin eski ve Orta Çağ lüksünden nasıl esinlendiğinin de çarpıcı bir göstergesiydi aynı zamanda.
